In 2018 raakte ik bevangen door longhouse communities. Dit zijn de relatief kleine gemeenschappen waar mensen in leefden aan het begin van het agrarische tijdperk. Waar jagen verzamelen en boeren nog hand in hand gingen. Waar het individu, de menselijke groep en de non-human levende omgeving met elkaar samenvielen. Waar het gemeenschapsleven binnen de grenzen van ons evolutionaire sociale brein paste: 150 man. Waar geen scheiding tussen werk en privé was, waar die concepten überhaupt onbekend waren. Alle activiteit was nuttige activiteit, noodzakelijke activiteit om de gemeenschap te laten thriven en het evenwicht in de natuurlijke omgeving te borgen.
Wat kan een Longhouse Community in de 21e eeuw zijn?
Wat als we het longhouse als concept terugbrengen? Niet (per sé) ergens een stuk land kopen en daar met z’n allen in een paar grote gebouwen zitten en boeren en jagen maar, zoals vroeger. Maar het concept van de kleinschalige community van ‘je eigen 150’ waar je elkaar mee tot floreren laat komen?
Ik vervul maatschappelijke rollen als heel, ongedeeld mens. Ongescheiden. In iedere rol die ik vervul blijf ik heel. Zie ik de ander als heel en ongedeeld. Maak ik ruimte voor die heelheid. “Collega’s”, “vrienden”, “familie”, “buurtgenoten”, “opdrachtgevers”, “gemeenteplantsoen” … : als wij een flinke afhankelijkheid van elkaar hebben wat betreft het vermogen te floreren, dan maakt in het longhouse community denken die hedendaagse segementatie maar heel weinig uit. In iedere rol staan de drie elementen van het longhouse concept voortdurend centraal. Floreert hierdoor het individu, de gemeenschap en de natuurlijke omgeving?
Zo zie ik de achter- en voorplaats die aan het huis zit al een aantal jaar als de natuurlijke omgeving waar vooral al het andere leven woont en ik in de zomer ook eens kom chillen.
In een community van 150 hoef je niet alles zelf te kunnen doen. De diversiteit in je omgeving maakt dat je samen sterk staat. Je hebt daarin je eigen unieke bijdrage die nauw bij je eigen natuur aansluit die altijd van waarde is.
Mijn persoonlijke bijdrage aan een community
Als mens in een gemeenschap voorzie ik iedereen van een nieuw of een ander perspectief op dingen. In opperste concentratie zet het fundament neer voor iets nieuws, breek ik af en ruim ik op. Voor het welzijn en het floreren van het individu, de menselijke groep en het leven in onze natuurlijke omgeving.
Dan schiet ik eens bij zodat iemand anders even de nodige lucht kan krijgen. Ik stroop graag m’n mouwen op om voor een bepaalde periode de echt vervelende klusjes te klaren. En ik vertel verhalen over de pracht, de horror en de humor van de wereld waarin we leven. Zodat je voelt dat je onderdeel bent van iets dat groter is dan jijzelf.
Om dat allemaal te kunnen doen trek ik voortdurend op onderzoek uit, de wijde intellectuele en natuurlijke wereld in om daarna terug te komen naar m’n gemeenschap en alle bevindingen vrijelijk met je te delen. Want wat nu nog even ‘van mij’ is, is zo van jou.
Hoe zit dat met jou?
De maatschappij is momenteel diepgaand bevangen door het concept van economische groei. Dit is het element waarop er voortdurend gevraagd worden onze levenskeuzes te maken, onze persoonlijke en professionele ontwikkeling op vorm te geven. Het is in zo’n cultuur niet per sé makkelijk om te switchen van bijdragen of bestaansconcept. Toch is het mogelijk om in alle vrijheid te spelen, na te denken en te experimenteren met het longhouse community concept. En als je dat doet, voel je vanzelf hoe stevig je daarop kan staan en op verder kan bouwen en ontwikkelen.
Wie zitten er dan in jouw menselijke tribe van max 150 en waaruit bestaat die natuurlijke omgeving eigenlijk? Zijn je gemeenschapsleden leden divers van aard? Kom je met elkaar echt tot floreren? Waar mis je vanuit het longhousecommunity-denken kennis en capabilities om als individu, gemeenschap en natuurlijke omgeving te kunnen floreren? Waar gaat het juist goed?
En wat is het soort bijdrage dat jij levert aan het vermogen tot floreren van jou als individu en aan de brede menselijke en levende natuur om je heen? Welke balans weet je goed te houden en welke disbalans of blinde vlekken zitten er in de manier waarop je nu je leven leidt?